Het gezin 1.2 -

Het gezin 1.2

Van de dagen die volgden waren er veel hetzelfde, eten, slapen, plassen, naar het sportcentrum om te douchen, in het park schaken en werken. Heel normaal dus, en er was ook zeker niks leuks aan...

Op het werk ging het niet zo lekker. Blijkbaar lag deze baan me niet, en de baas was ook al niet zo aardig. Ik had het er dus echt niet naar mijn zin! Maar ik moest immers blijven werken, anders zou er geen geld in het laatje komen...

Maar op een dag was ik aan het schaken, toen er een knappe man bij me kwam zitten. 'Zullen we een potje?' vroeg hij. Na een tijdje spelen raakten we aan de praat. Zijn naam was Leighton Sekemoto, hij kwam uit China, en woonde in een groot huis in de buurt. Van het schaken kwam niks meer...

Ze bleken dezelfde interesses te hebben, en dezelfde dromen. Namelijk een grote familie! Leighton wilde 5 kinderen, en ook Tamara wilde dat. Ze kreeg opnieuw vlinders in haar buik... Deze man was het echt helemaal!
'Heb je een vrouw?' vroeg ik aan Leighton.
'Nee... Die heb ik nooit goed gekend. Het was een onenightstand, en daarna hebben we elkaar helemaal niet meer gezien. Zelfs niet op het moment dat ze mijn kleine Sam achterliet. Ik wist nooit dat ze zwanger was geraakt... Überhaupt dat ik een zoon had... Ze dumpte hem zo voor mijn huis.' Wat? Dacht ik. Had Leighton een zoon? En hij was nog zo jong! Hij was evenoud als mij, 22 jaar.
'Hoe oud is je zoon dan?' vroeg ik.
'Hij is net een peuter geworden... Het is echt een schatje!' Tamara kon haar oren nauwelijks geloven... Ze was verliefd op iemand die al een zoon had!

Na een paar uur gekletst te hebben nodigde ik Leighton bij mij thuis uit. Ik had al gezegd wat ik tot mijn beschikking had, en dat het niet eens een huis was... Maar dat scheelde hem weinig, en hij ging gezellig mee.

Eenmaal bij mij thuis vroeg ik of Leighton wilde blijven logeren... En dat wilde hij maar al te graag... 'Spannend!' had hij gezegd.

Leighton had nog maar net antwoord gegeven toen hij me stevig vast pakte. 'Ik vind je leuk.' zei hij. En toen gaf hij me een dikke knuffel.

We voelden hetzelfde, en pakten elkaars handen. We zeiden niks, maar wiegden heen en weer...

Ik kon het niet laten, en drukte een kus vol op zijn lippen. 'Ik vind jou ook leuk!'

Hij keek me verliefd aan... En toen knuffelde hij me weer. Maar dit keer toen hij me knuffelde kreeg ik er een dikke kus achteraan. Ik was zo verliefd!

Ik keek hem diep in zijn ogen aan. 'Ik hou van je'. Toen maakte ik me los uit zijn omhelzing. Ik was wat van plan...

Ik pakte zijn hand... 'Lieverd...'

'Wil je verkering met me?' vroeg ik.

'Ja, natuurlijk gekkie!' En hij gaf me een pats-boem zoen op mijn mond. Wat was hij een lieverd!

Toen maakten we het verder af, onder de dekens...

'Schatje, ik moet naar mijn werk' verontschuldigde Leighton zich.
'Nee, wacht, sla dat een keer over!' zei ik haastig.

Ik was namelijk weer wat van plan... Ik heb echt een zwak voor deze man!

'Niet kijken' zei ik. Achter mijn rug haalde ik een blauw doosje tevoorschijn. Het was de oude trouwring van mijn oma. Ik had hem van haar geërfd. Er zat ook een verlovingsring bij...

'Leighton, wil je met me trouwen?' vroeg ik. Ik aarzelde geen moment. En ik zag aan de twinkeling in zijn ogen wat hij zou zeggen.
'Ja, liefste Tamara'

Hij gaf zijn hand aan me, en ik schoof de ring eromheen.

Hij keek naar zijn ring en toen schreeuwde hij; 'Liefje, we gaan trouwen! En we gaan samenwonen, en kindertjes krijgen! Wat leuk!'

'Ik weet het schat. Kom hier...' En ik gaf hem een dikke knuffel. Ik was zo blij!

De volgende morgen stonden we beiden klaar om te trouwen. We wilden niks groots, en deze ochtend was perfect. De zon was net op, en Leighton was net uit zijn werk... Voor ons 'huisje' wisselden we de ringen uit.

'We blijven elkaar altijd trouw hé, lieverd?' had Leighton gezegd. Als antwoord had ik hem een dikke zoen gegeven...

Dezelfde dag nog werd er een heel nieuw huisje gebouwd op ons stuk grond. Er was een woonkamer/keuken. Daar konden we nu gezellig eten als we samen waren. En een badkamer, een masterbedroom en... Een babykamer! Neehoor, ik was niet zwanger. Sam, Leighton's zoon, kwam bij ons wonen! Hij kon natuurlijk niet voor altijd bij zijn oma blijven!

Yuki had Sam al buiten gezet. Ze was helemaal niet onaardig hoor! Integendeel. Maar Yuki moest naar haar werk, en het zou volgens Leighton geen kwaad kunnen op Sam even buiten op de veranda te laten zitten. Hij zou echt niet wegkruipen! En gelukkig was dat niet gebeurd! Leighton had zijn zoon al een week niet gezien, en was blij dat hij hem eindelijk weer kon vasthouden.

Samen liepen ze naar de taxi. Sam hield zijn papa stevig vast, en Leighton gaf zijn zoon een kus op zijn hoofd.

Toen Leighton thuis kwam zocht hij Tamara. Maar ze lag al op bed... Ze was de laatste tijd zo moe, en ziek. Ze wisten niet wat er aan de hand was! Morgen zou ze naar de dokter gaan...

Leighton wilde graag zijn zoon aan zijn vrouw voorstellen. Maar dat kon nu even niet, helaas.

Toen hij klaar was met de kleine knul kleedde hij zich om, en ging hij bij Tamara op bed liggen. 'Gaat het?' vroeg hij. Leighton kreeg geen antwoord terug. Ze sliep waarschijnlijk.

Leighton was heel lief voor Tamara. Als ze op bed lag, kwam hij haar wafels brengen. Maar Tamara durfde ze niet op te eten... Zijn kookkunsten waren nogal belabberd. Ze zo nog een voedselvergiftiging ondergaan.

Leighton slaagde er elke keer niet in... Ze branden steeds maar aan.

Na een tijdje had Tamara het wel gezien in bed. Ze wilde nu wel eens haar stiefzoon zien. En vanaf het moment dat ze hem zag was ze gek op hem! Hij had zo'n schattig gezichtje! Maar Tamara was wel benieuwd wie de moeder was...

Omdat Leighton veel van zijn zoon hield, was hij er zelf alleen nog maar meer van gaan houden... Hij knuffelde hem zo vaak als het maar kon!

Update!

Tamara dacht dat ze iets teveel pizza had gegeten. Maar toen ze deze dag na haar werk even langs was gewipt bij de dokter om haar te laten onderzoeken, was er iets heel anders uitgekomen! Ze was zwanger van Leighton! Dit was echt geweldig nieuws... Ze ging meteen naar huis om het aan Leighton te vertellen.

Maar toen ze thuiskwam zag ze dat er een oppas was, en dat Sam schreeuwde om eten. Maar Leighton was nergens te bekennen!

Omdat Leighton er nog niet was leerde ik Sam lopen... Zo had ik toch wat te doen. Sam deed erg zijn best, maar hij viel de hele tijd. Na een paar uur oefenen lukte het hem.

Toen Leighton thuis kwam, liep hij naar me toe en zei dat hij naar bed ging. 'Welterusten schatje'.
'Nee, leg Sam even in bed wil je. Ik ben de hele dag al druk bezig met hem en je bent vast moe, maar ik voel me nog steeds niet fit hoor. Wil je daarna even naar de badkamer komen? Ik wil je wat vertellen...'

We liepen samen de kamer in, en ik keek hoe hij bezig was met Sam. Zou hij binnenkort ook zo voor de kleine zorgen? Dat vroeg ze zich wel af. Leighton was al een hele tijd alleen samen met zijn zoon geweest, zou hij dan nog wel zoveel van een ander kind kunnen houden?

Toen Leighton naar de badkamer liep, liep ik hem achterna. '' Wat is er schatje, het is toch niet erg? Ben je naar de dok..." Leighton kon zijn zin niet eens meer af maken want Tamara zei; 'Lieverd, er is niks ergs, ik hoop alleen dat je het leuk vind, daarom doe ik zo. Ik ben zwanger!' zei ze. Héhé, het grote woord was eruit...

'Echt waar? Wat geweldig! We krijgen ons eerste kindje, van ons samen!' Toen wilde Leighton meteen aan Tamara's buik voelen. Mijn buik was nog niet heel dik, maar de baby schopte al flink!

Tijdens mijn zwangerschap waren we vooral bezig met de nieuwe baby-kamer. We wisten het echt niet! Uiteindelijk is dit het geworden...

Met de dag werd ik dikker en dikker. De kleine groeide goed volgens de dokter. Ik was zo benieuwd hoe mijn kleine eruit zou zien... Ze zou echt van mij zijn. Maar zou ze ook op mij lijken? Ik kon maar niet geloven dat dit echt was. Binnen een week zou ik mijn kleine vast hebben. Ik was nu al een week over tijd... AU. Wat was dat? Schopte de baby?

Toen voelde ik steeds hevigere schoppen. Nee, het waren geen schoppen, de baby kwam er aan! 'LEIGHTOOOOOOOOOON, au, au, pfff, DE BABY KOMT!!" ik had nog net genoeg adem om dat te zeggen... Ik viel bijna flauw van de pijn! Leighton kwam er meteen aan...

Toen hij mij zag staan zei hij; "Het komt goed liefje, ik pak de tas en de maxi-cosi en jij blijft rustig door ademen. We weten hoe het moet." Ik was rustig, maar Leighton duidelijk niet. Toen hij uitgepraat was haalde hij diep adem, en toen freakte hij helemaal! Ik liep al naar de deur, en ik hield me zo kalm mogelijk.

Toen we bij het ziekenhuis aankwamen was Leighton eindelijk wat rustiger. Hij liet me even stoppen, en kuste me toen op mijn mond. "Dit schatje brengen we straks thuis, lieverd. Denk daar maar aan." en toen aaide hij over mijn buik. Maar toen kwam er weer een wee, en liepen we zo snel als mogelijk was naar binnen.

Na een zware, maar snelle bevalling, brachten we onze dochter thuis. We noemden haar Sanne,

Ik voedde haar, en speelde met haar. Ze keek me zo lief aan! Maar het koste ook zoveel tijd, en energie. En dan hadden we natuurlijk nogo een peuter. Sam wilde ook aandacht!

Het was hartstikke moeilijk om 2 kinderen op te voeden, dus kreeg ik vaak hulp van Leighton. Maar het probleem was dat hij meer van Sanne hield, dan van zijn kleine Sam. Dat vond ik natuurlijk geweldig. Maar daardoor zorgde ik meer voor Sam, dan voor mijn bloedeigen dochter. Ik durfde het hem niet te zeggen. Ik hoopte dat hij zou veranderen. Sam zat echt in een moeilijke periode van zijn leeftijd, dus dat maakte het alleen nog maar moeilijker!

Deze dag besloten we met zijn allen naar het strand te gaan. Het zou een zware dag worden, en ik hoopte dat de kinderen zich een beetje stil hielden.

De dag was zwaar maar leuk. Ik had Sam leren praten, en Leighton leerde Sanne lopen. Het lukte haar al aardig...

Ondertussen had ik mijn badpak aangedaan, en was gaan zwemmen. Daarna kocht ik bij de bar een beker sap. Leighton lette op de 2 kinderen, hij vond dat ik wel wat rust had verdiend!

Toen we thuis kwamen, zagen we op de tafel een briefje liggen, er stond op;

Lieve Leighton en Tamara, ik ben even langs geweest, maar jullie waren er niet. Ik heb wat leuks gekocht voor mijn kleinzoon, kijk maar in zijn kamertje.

Liefs,

Oma Yuki.

Hmm, dat was raar. Oma zou nooit langskomen, en nu opeens wel?! Wat zou er aan de hand zijn? Ik twijfelde. Ze kon gewoon zijn komen kijken, maar er was vast iets anders aan de hand. Toen voelde ik me wel schuldig. We hadden nog niet verteld dat ze een tweede kleinkind had! Zou dat het zijn?