Hoofdstuk 7
De volgende weken moest ik weer vroeg mijn bed uit. Dan zat ik alleen aan het ontbijt om vervolgens aan het werk te gaan. Ik mistte de kleine meisjes verschrikkelijk. Ik zag ze bijna de hele dag niet. Als de kinderen op school waren was ik lekker thuis, maar als de kinderen uit school kwamen moest ik meteen mee met de carpool!!
En dan zat ik de hele middag/avond op werk te denken over mijn leven. Over mijn kinderen en hoe het verder ging. Wanneer zou het over zijn met mijn moeder? Blijft Carlos zijn hele leven bij me?
Met mijn moeder ging het nog perfect. Maar het kon in een keer over zijn. Dat wist iedereen maar al te goed. Mijn moeder wilde niet naar het ziekenhuis, ze had anders toch al niet lang meer te leven.
Tamara had het advies van de dokter gekregen om te gaan zwemmen. Dus deed ze wedstrijdjes wie het langst onder water kon blijven met haar beste vriendin.
Carlos had een make-over gehad. Zijn haar was al bijna helemaal grijs. Dus vond hij dat hij er wat volwassener uit moest zien.
Ik was bezig met een groot schilderijen project. Ik kon er veel geld mee verdienen, dus dat was mooi meegenomen. We hadden weinig over na de verhuizing...
Yasmijn kon echt prachtig gitaar spelen. Daar maakte ze dan ook gebruik van. Ze vond het heerlijk om in het middelpunt te staan. Elke avond speelde ze de mooiste liedjes voor haar familie. Yasmijn was er zeker van dat haar levenswens wat met muziek te maken had. Maar wat?
Ik hoefde echt niet bang te zijn dat mijn huwelijk voorbij zou zijn. Carlos vond me er alleen maar aantrekkelijker uitzien, en ik hem met zijn nieuwe look! Ik zag weer een lekkerding in hem... Ik voelde me bij hem een stukje jonger. Precies wat ik nodig had.
De volgende dag was het al de verjaardag van Carlos. Hij was er niet blij mee, maar hij moest wel opgroeien!!
En zo groeide ook de drieling op tot tieners...
De meiden waren "gorgeous" zoals de fotograaf ze noemde. En ik moest toegeven, ze zien er prachtig uit!!
De volgende dag was het alweer tijd voor de volgende verjaardag, die van Yasmijn! Maar toen Yasmijn net haar kaarsen uitblies gebeurde het vreselijkste dat op dat moment had kunnen gebeuren. Tamara overleed.
Ze smeekte, en smeekte, maar the grim reaper kon haar niet langer laten leven. Hij nam haar mee naar haar echtgenoot; Leigton Sekemoto-Hendricks. Ze waren weer herenigd.
Tamara kreeg een mooi plekje op de begraafplaats. Dit was haar laatste rustplaats. Ze zouden geen begrafenis of wat houden. Dit gedoe was al verdrietig genoeg!
Yasmijn is echt prachtig. Ik kon me geen mooiere dochter voorstellen!
