Hoofdstuk 1 -

Alleen, voor nu 2.1

Dit is de beneden verdieping van mijn nieuwe huisje. Ik heb een grote woonkamer, en een enorme keuken! Genoeg ruimte voor een alleenstaande vrouw dus! Ik heb nu ook een lekker groot terras...

Dit is de bovenverdieping. Er is één master-bedroom. Die is natuurlijk van mij! Er zijn nog 3 kamers, 1 kamer met 2 lossen bedden en 2 kamers met 2 persoonsbedden. Maar die kamers wil ik nog allemaal veranderen!

"Hé, mijn mag knort wel. Ik heb nog niet eens ontbeten! En eens moet de eerste keer zijn, dus ik zal nu voor het eerst mijn keuken gaan gebruiken." Ik bereidde wat wafels, lekker simpel. Ik had het ooit eens van mijn moeder geleerd. En aangezien ik een geboren kok was, vond ik het leuk om recepten te leren. Nu kon ik dat mooi gebruiken!

Toen ik klaar was ging ik eens op de bank zitten. Ik belde mijn moeder. Ik had haar nog geen 2 uur gezien, maar ik wilde haar wel graag mijn huisje laten zien! "Mam, kom je langs?"
"Ja, ik ben er met een paar minuten!"
Ik ging rustig op de bank zitten denken wat ik eens zou willen doen in mijn leven. Ik was nog niet toe aan kinderen... Maar zeker wel aan liefde van een man!

Toen de bel ging deed ik netjes open voor mijn moeder.
"Kom binnen mam! Kijk eens wat mooi het is..." zei ik toen ik haar een begroetings knuffel gaf.
"Wauw, wat mooi Sanne! Lekker modern!"
"Ja, dat is het zeker! Ik kan hier goed leven hoor... Ik moet alleen nog wat kamers boven verbouwen... Kom maar, ik geef je wel een rondleiding!"

Toen ik mijn moeder had weggestuurd, ging ik zelf eens op pad. Ik was natuurlijk al vaker in de stad geweest, maar nooit waar ik echt heen zou willen! En dat was de bistro. Toen ik er naar binnenliep kwamen allerlei heerlijke geuren mijn neus binnen. Hier wilde ik werken. Dat wist ik al toen ik jong was! Toen ik weer naar buiten liep, was ik trots op mezelf. Ik was zomaar naar binnen gelopen om om een baan te vragen, en ik was nog aan genomen ook!

Toen ik klaar was bij de bistro, liep ik even door naar het park. Het begon al donker te worden, maar ik wilde eens wat nieuwe mensen leren kennen... Ik leerde een heel aardige vrouw kennen. Hmm, misschien zou zij wel mijn beste vriendin worden!

Update ;)

In het park ontmoette ik ook Miraj Alvi. Hij leek me een aardige man, maar ook niet meer dan dat! Hij keek een beetje raar...

Al snel ontdekte in waarom hij zo raar keek. Hij vond mij meer dan aardig! Dat was duidelijk... Ik liep snel weg, wat een engerd!

Toen ik thuis kwam schrokte ik snel een vegetarische hotdog weg. Ik had een honger zeg! Het was ook al bijna 10 uur 's avonds.

Daarna ging ik maar snel naar mijn bed. Morgen moest ik voor het eerst werken!

Ik lag er nog geen 10 minuten in, of het inbraakalarm ging af. Nou, dat was ook lekker... Gelukkig was de politie er snel. Toen ik beneden kwam had hij de boeien al om gedaan. Ik stelde mezelf snel voor, ik hoorde dat het piepertje voor de volgende inbraak al ging. Zijn naam was Carlos Fonville. Wat een leuke man! Mijn redder... Ik kreeg zelfs zijn telefoonnummer!

Die nacht ging ik voor de tweede keer in bed liggen. Ik moest die man eens uitnodigen voor een etentje, hij was tenslotte mijn redder! Ik viel in een diepe slaap, maar ik werd 's ochtend vroeg gewekt door de wekker, en ik ging met de carpool naar werk.

De carpool werd bestuurd door een aardige dame. Ze vroeg me waar ik heen moest, en we maakten een gezellig praatje. Ze had al 4 kinderen, en haar grote wens was een vijfde erbij te krijgen, maar haar man wilde dat niet. Ik luisterde geïnteresseerd. Ik zou met haar wel eens kunnen praten over kinderen. Na een tijdje rijden kwamen we aan bij de bistro. "Werkse Sanne" riep Samantha me na.

Nou, het werken verging me goed. Toen ik klaar was, kwam de baas naar me toe om te vertellen dat ik morgen pas om 3 uur hoefde te beginnen. Joepie, dat was een goed begin! "Je doet het erg goed, Sanne". Toen ik thuis was nam ik een lekkere vegetarische hotdog. Die had ik wel nodig, want ik had hartstikke honger van al dat werken!

Daarna kon ik met een gerust hart gaan slapen... Ik zou morgen niet wakker gemaakt worden door de wekker!

Toen ik net wakker werd, werd ik gebeld door een mevrouw van de snackbar aan de overkant. Of ik een groepsmaaltijd zou willen maken, om mee te doen aan een wedstrijd. Natuurlijk wilde ik dat! Ik begon meteen aan een groot bord pannenkoeken.

Toen ik klaar was met de pannenkoeken, bracht ik ze meteen naar de snackbar om mee te doen aan de wedstrijd. Natuurlijk wilde ik die winnen. Een beetje extra geld was altijd goed... Tot mijn verbazing won ik nog ook. Ik was de beste kok die op dat moment in het restaurant was. Ik was verrast, gelukkig viel mijn eten in de smaak bij veel mensen!

Toen het alweer tijd was om te werken, en ik naar de bistro liep, kwam ik bij de voordeur mijn broer tegen. "Hé zus, leuk je weer eens te zien! Zal ik eens langs komen?"
"Natuurlijk Sam, we spreken snel wat af! Maar ik moet opschieten, ik moet werken!" En toen liep ik snel de bistro in.

Toen ik klaar was met werken, kwam de baas alweer naar mij toe. "Sanne, wees niet bang, ik kom je niks ergs vertellen, haha!" Hij had vast de angst van mijn gezicht gelezen... "Ik wil je vertellen, dat je een promotie hebt verdiend!" En weer was ik verrast...

Diezelfde avond nog, belde ik Carlos Fonville. Ik had besloten dat ik maar eens een etentje moest hebben met die man.
"Hé Carlos, heb je zin om met mij bij de Bistro te eten?"
"Hoi Sanne, ja, dat lijkt me leuk!"
"Oké, dan zien we elkaar daar over een halfuurtje!"
"Ik kijk ernaar uit! Doei!" en toen hing ik op. Had Carlos nou gezegd dat hij er naar uit keek? Ik kreeg er steeds meer zin in...

Precies een halfuur later stond ik bij de Bistro, ik zag dat Carlos er al was... Spannend!
"Hey Sanne, leuk je te zien!" ik voelde mijn maag draaien.
"Hoi Carlos, dat vind ik nou ook. Ik wil je graag bedanken voor wat je hebt gedaan... Erg moedig van je!" in mijn tienerjaren had ik eens in een tijdschrift gelezen dat complimenten geven helpt voor een betere relatie, dus dat moest ik eens uitproberen.
"Wat zie je er goed uit vandaag Sanne" hij leunde wat in mijn richting. Blijkbaar hielpen de tips!
"Oh, dankje. Zullen we naar binnen??"
Carlos pakte mijn hand en leidde me naar de deur. Dit werd een avond om nooit te vergeten... Gelukkig maar dat die inbreker mijn huis in was geslopen!

Update

We zijn ondertussen alweer een paar dagen verder... Ik heb Carlos na ons etentje niet meer gezien. Wel bellen we elke ochtend. Elke keer als ik wat in mijn eentje doe, moet ik aan hem denken.

Elke avond kon ik heerlijk slapen... en vooral de gedachte aan de volgende ochtend deed me goed, dan kon ik Carlos weer bellen!

De volgende ochtend was het weer Carlos-bel tijd. Hij nam meteen op, waarschijnlijk zat hij al te wachten!
"Hey, ik wilde vandaag eens gezellig met jou doorbrengen. Heb je daar zin in?" Ik hoopte zo dat hij instemde!
"Ja natuurlijk Sanne! Ik kom er meteen aan. Maak jij het ontbijt klaar?"
Mijn dag kon nu al niet meer stuk! Ik mocht Carlos echt graag! Terwijl ik aan het bellen was, zag ik dat ik een heel mooi uitzicht heb! Hier wil ik wel eens vaker naar kijken! Misschien wel samen met Carlos?

Carlos kwam al snel. Ik had net het ontbijt klaar, dus toen zaten we samen aan de ontbijt tafel.
"Wat zullen we vandaag eens doen?" vroeg ik tussen mijn happen door.
"Ehm, we kunnen gewoon gezellig tv kijken en praten?"
"Ja, goed idee... Elkaar wat beter leren kennen kan nooit kwaad!" zei ik. "Vind je het lekker?"
"Het smaakt heerlijk, Sanne!"

Ik had denk ik iets te hard de vaatwasser dicht gedaan, en dat gaf de vaatwasser ook aan. IK belde direct het nummer van de reparateur.
"Goedenmorgen, mijn vaatwasser is er zojuist mee opgehouden, zouden jullie iemand kunnen sturen?"
"Natuurlijk, er komt meteen iemand naar u toe!"

Toen ik had opgehangen liep ik naar de woonkamer. Oh, Carlos had de TV al aangezet... Ik ging gezellig naast hem zitten.
"Zullen we de tv uit doen? Ik heb meer zin om te kletsen..." zei ik.
"Natuurlijk..."

Ik ging wat rechter zitten. Ik wilde wel wat meer leren over deze prachtige man!
"Wat wil je van me weten? Vraag maar raak!" begon hij.
"Heb je geen vriendin?? Nee toch, anders was je ook niet met mij wezen eten! Wat vind je eigenlijk van me?"vroeg ik nerveus.
"Ik vind je een supermeid! Wat vind je van mij dan?"
"Een superman! Jij hebt me tenslotte gered van die boef!"
"Haha, inderdaad. Nou, bedankt!"
"Jij ook bedankt! Oh, het is alweer tijd!" zei ik. "Ik moet naar mijn werk! Tot volgende keer, we bellen weer!"

Ik rende snel naar boven om mijn werk-kleding aan te doen. Toen rende ik weer snel naar beneden. "Doei Carlos!" En weg was ik...

Op de heenweg had ik niet Samantha, maar een meneer. Op de terugweg zat Samantha wel in de auto. Stiekem was ik daar wel blij om. Ik wilde wel van haar weten wat ik moest doen om Carlos voor me te laten vallen.
"Niks lieverd. Spreek gewoon lekker vaak met hem af, en doe leuke dingen! Dan ziet hij vanzelf wat voor een leuke meid jij bent!"
"Oh, dankje Sam. Tot de volgende keer" zei ik, terwijl ik uit de auto stapte. Hier ging ik wat mee doen. Carlos moest voor me vallen!

Als ik onder de douche stap, bedenk ik me ineens hoeveel ik van die man hou. Ik moet hem snel verkering vragen! Ik moet er niet aan denken dat hem wat gebeurt, en dat ik dan niet eens echt van hem ben geweest, en hij niet echt van mij. Ik ga er snel werk van maken!

Als ik in mijn bed lig kan ik weer aan niks anders denken... Carlos, Carlos en nog eens Carlos!

De volgende ochtend begin ik al vroeg met schilderen. Ik wil een schilderij maken van het uitzicht dat ik heb. Ik ben weer zo vrolijk!!

Als ik bijna klaar ben hoor ik een geluid van beneden komen. Toch niet weer een inbreker? Als ik beneden kom, zie ik een man in een grijs pak op de veranda staan. Ohnee, ik ben vergeten mijn rekening te betalen!
"Nee, niet mijn mooie parasol! Neem wat anders!" roep ik tevergeefs. En voor ik het weet is hij opgezogen.

Als de man wegloopt, volg ik hem naar de voordeur. Maar dan zie ik iemand staan. Hé, dat is Carlos! Hij huilt... Wat zou er aan de hand zijn?
"CARLOS!"schreeuw ik. Ik ren snel naar hem toe. Als ik voor hem sta rek ik me uit. Au, ik struikelde. "Wat is er aan de hand?"
"Mijn vahader is oveherlehden!" snikt hij. Ach, arme man.
"Kom binnen!"

Als hij binnen is gekomen pak ik voorzichtig zijn handen. "Huil maar hoor! Het geeft niet..." maar Carlos houd op met huilen.
"Dankje, gelukkig kan ik bij jou terecht!"

"Kom, draai je eens om. Ik geef je eens een flinke massage!" zeg ik terwijl ik hem omdraai. "Deze speciale Sanne behandeling gaf ik mijn moeder ook altijd toen ik jonger was. Mijn moeder had het altijd erg druk met mijn jongere zusje!"

"Dankje Sanne, je bent lief." nu is het zijn beurt om mij om te draaien. Als ik omgedraaid ben, geeft hij me een dikke zoen vol op mijn mond... Ik smelt helemaal!

Dan pak ik hem steviger vast en zoen hem terug. "laat me nooit meer los!"

We zoenen de hele tijd. Als de zon bijna ondergaat, lopen we naar buiten. "Ik heb altijd al bij zonsondergang willen zoenen met de vrouw waar ik van hou" fluistert Carlos terwijl we zoenen. "Ik ook" fluister ik terug.

Als we na een tijdje loslaten, draai ik me naar de bbq. "Zal ik eens een lekkere maaltijd maken?"
"Lekker liefje!"

We eten de hotdogs samen op. Wel vegetarisch natuurlijk!
"Zullen we zo dansen?" vraagt hij.
"Tuurlijk, kom. Dan ruim ik de borden wel op!"

We zetten de muziek lekker hard aan. We hadden toch geen last van buren!

Maar na een tijdje kwam er helemaal niks meer van het dansen. We waren alweer aan het zoenen.

Carlos leidde me naar boven... " Waar is je kamer??"
"Rechts" zei ik.

Wat er onder de dekens gebeurde kan ik natuurlijk niet vertellen! Maar het was de geweldigste nacht van mijn leven!

's Ochtends zaten we samen aan het ontbijt.
"Ik moet vandaag met iemand recepten uitwisselen voor mijn werk. Jij kunt ondertussen wel hier blijven, en als ik terug ben kunnen we samen naar het strand gaan!" stelde ik voor.
"Ja, lijkt me een prima idee!"

Toen ik bij het zwembad aankwam, zag ik de mevrouw al staan. Ze zag er wel apart uit voor een kok...
"Heb je de recepten" vroeg ze.
"Ja, die heb ik... En jij?" Snel gaf ik het recept. Ik wilde zo snel mogelijk weer naar Carlos!

Toen ik thuis kwam, zag ik dat Carlos al weg was... Maar ik zag ook dat er een hele stapel rekeningen in de bus zaten. Die betaalde ik maar snel, anders zou die enge man weer komen!

Toen ik op het strand kwam, zag ik Calros al staan.
"Hey liefje!" begroette hij mij. Het was wel duidelijk dat we verliefd waren!

Ik begroette hem ook. Met een dikke kus op zijn mond!
"Carlos, wil je mijn vriend zijn?"
"Echt waar? Natuurlijk wil ik dat!"