Moving forwards
Nadat ik mijn kleine meid had gehad, zag ik dat het achteruit ging met mijn moeder... ze lag op de grond te slapen, en ik vond haar... ik dacht bijna dat ze dood was! ik wektte haar, Oscar zou zometeen zijn verjaardag vieren.
En vieren deed hij. Hij werd al een oudere...
Dus, die nacht sliep ik naast een oude man. Maar ik vond het niet erg.
De geest van mijn vader spookte overal door het huis. Hij kroop in het potje van de kleine Faye. En daardoor begon het potje te zweven.
Ook ging hij naar de zolder, waar mijn moeder aan het koken was. Gelukkig kon ze hem niet zien, en ze was te oud om te merken dat er iemand een computergame aan het spelen was. Haar gehoor was lang niet zo goed meer...
Omdat Oscar een oudere was, betekende het niet meteen dat ik hem niet leuk meer vond. In tegendeel. Ik vond hem er nog steeds knap uitzien. En ik wilde hem natuurlijk niet de indruk geven dat ik hem gebruikt had om een Faye te krijgen.
Ik plezierde hem, hij plezierde mij. Je kunt wel raden wat er verder gebeurde.
Na onze 'daad' kon ik niet wachten om hem ten huwelijk te vragen. Ik wilde niets dan met hem zijn. Geen enkele man zou tegen hem opkunnen.
"Oscar, wil je met me trouwen?"
"Oscar, wil je met me trouwen?"
Ik kreeg een duidelijk antwoord... Hij pakte me beet, en zoende me.
"Tuurlijk wil ik dat, ik hou van je."
"Tuurlijk wil ik dat, ik hou van je."
En we doken het bed weer in...
Na een tijdje moest ik vaak overgeven in de morgen, het voelde precies zo als toen ik zwanger was van Faye. Dus deed ik een zwangerschapstest. En, natuurlijk was hij positief. Ik was benieuwd hoe het dit keer zou gaan, nu ik Oscar om heen had, om voor me te zorgen.
De zwangerschap ging heel goed, en het ging erg snel. Ondertussen leerde ik Faye de basisdingen in het leven. Zoals plassen op het potje.
En lopen natuurlijk... Ze worden zo schattig als de kunnen lopen... Maar voordat het zover was moest ze nog veel oefenen.
Als snel had ik een bol buikje. Dit maal hoopte ik weer op een meisje. Ik moest wel een keuze kunnen maken over wie de opvolgster van de legacy word. Maar een jongetje zou ook geweldig zijn. Ik had altijd al een meisje en een jongetje willen hebben...
Binnen een maand was ik uitgerekend, en ik beviel van een jongetje die ik Niels noemde. Wat een schatje... Ik was meteen verliefd op hem... Maar ik vroeg me af waar de rode haarkleur vandaan kwam.
Ik kwam erachter dat er nog een man in mijn leven heel speciaal voor me was. Als ik Niels tegen me aandrukte, knuffelde hij me stevig. Wat een lieverd is het toch!
Update :D
Meteen na al het geluk en de blijheid gebeurden er de vreselijkste dingen. Mijn moeder was net bezig met Faye en Niels toen ze overleed... Ik huilde zo hard. Ik dacht dat ik zelf dood ging.
Soms wilde ik zelfmoord plegen. Of ik schreeuwde zo hard als ik kon. Waardoor de kinderen wakker werden... Maar daardoor ging wel mijn woede weg. Dit ging vanzelf wel over. Hoopte ik.
Ondertussen wilde ik niks van mijn kinderen missen. Als ze samen met de blokken zaten te spelen keek ik op de bank toe. Wat een schatjes!
Het was al snel tijd voor mijn verjaardag... Niemand merkte er wat van, dus vierde ik het alleen in de WC.
Ik kreeg een aantal rimpels op mijn voorhoofd, maar ze waren amper te zien. Het maakte me ook helemaal niks uit. Iedereen mocht zien dat ik ouder werd. Ik had immers 2 prachtige babies.
Maar een verjaardag die niet ongemerkt voorbij ging was die van mijn kleine meisje. Ze werd al een grote meid. Een schoolgaande grote meid.
Ze werd met de dag mooier, als zij op de middelbare school geen populaire meid zou worden?! Dan wist ik het ook niet meer... Ze leek veel op mij en Oscar. Ze had de haarkleur van mij, maar de ogen van Oscar. Vooral de huidskleur had ze van hem.
Na de dood van mijn moeder organiseerden we met de familie een reünie. Na een lange tijd zag ik mijn broer en zusjes weer. We praatten een tijd over onze moeder, en we aten wat. Na een tijdje was het tijd om te gaan... Ik vond het niet leuk om weer afscheid van ze te nemen. Ik zag ze dan weer zo'n lange tijd niet...
Toen ik weg wilde lopen zag ik een groepje vlinders. Ik dacht meteen dat mijn moeder erbij was geweest. Was ze teruggekeerd als vlinder? Ik zou de vlinders een plekje in het huis geven...
Ik had een oppas geregeld omdat Niels een vervelende baby was. Hij kon heel schattig zijn maar hij huilde heel veel, en had veel aandacht nodig. Ik kon hem die niet allemaal geven. Ik moest mijn aandacht verdelen tussen Faye en Niels. Alleen de oppas was helemaal niet goed. Hij liet beide kinderen tot 2 uur 's nachts opblijven! Dat is toch geen tijd voor 2 jonge kinderen! Ik ontsloeg hem dan ook meteen.
De volgende dag belde ik meteen naar de oppas centrale. Ze zouden meteen een nieuwe oppas sturen.
Na een tijdje belde er een jongeman aan. Hij heette Tessel. Een vreemde naam, maar ik had hem eerder gehoord. Toen wist ik het ineens. Hij leek ook zo op Sam, mijn oom. Het was zijn oom! Mijn neef! Wat leuk... Die wilde ik wel als oppas.
Eerst kletsten Tessel en ik een beetje. Toen stelde ik hem voor aan Faye. Ze mocht hem meteen, en hij haar ook. Ze voerden meteen een diepgaand gesprek. Over vanalles. Ze mochten elkaar duidelijk.
Ondertussen begon ik wat met de schoonmaker te kletsen. Wat een knappe man! Dat was me nog nooit opgevallen! We kletsten een hele tijd, en we kwamen veel over elkaar te weten. Ik ondekte dat hij geen partner had, tsjakka!
Aan het eind van de avond waren we beiden wel geinterreseerd in elkaar. Hij liet dat duidelijk merken...
Een paar dagen later probeerde Oscar de vaatwasser te maken, maar dat pakte niet helemaal goed uit. Hij overleed die avond.
We waren allemaal naar de keuken gesneld. We konden Oscar nog net zien sterven. De laatste keer dat ik mijn man, en de vader van mijn 2 kinderen zag.
Later wilde de schoonmaker, Peter was zijn naam, Faye een beetje troosten. Maar Faye accepteerde dat niet! Ze had gezien wat haar moeder en Peter gedaan hadden. Ze hadden elkaar bijna gezoend!
Terwijl ik de volgende dag stond onder de douche stond te zingen beldde Pieter aan! Ik schrok me dood. Gelukkig kon hij me niet horen vanaf boven. Of wel?
Toen hij binnen kwam zei hij; "Wat kan je mooi zingen lieve lieve Yasmijn!" Hij pakt mijn handen vast. Wat een lieverd is het ook. Heel raar, maar terwijl ik met hem omga, denk ik geen minuut aan Oscar. Zou ik verliefd zijn?
Ik kijk diep in zijn ogen... Dan plant ik een kus op zijn lippen.
"Ga je mee naar boven?"
"Ga je mee naar boven?"
Als ik in zijn armen op mijn bed lig, voel ik een fijn gevoel over me heen kruipen. Ik ben echt verliefd!
Als we klaar, en fris aangekleed beneden zijn, voel ik wat ik moet doen. Ik pak de trouwringen van mijn en Oscar en vraag hem ten huwelijk. Maar helaas zegt Oscar nee; "Lieverd ik wil graag met je trouwen, maar vindt je dit niet een beetje vroeg?"
"Ja, eigenlijk vind ik dat ook. Maar het enige wat ik wil is met jou trouwen. Laten we het later doen..." en dan heeft hij mij een zoen. Dat is eens een duidelijk antwoord.
But things get difficult when you dont expect things are going to change. Kindje nummer 3 was on its way.
