Luiers, flesjes en getrippel 2.3
Moedergevoel komt met de zwangerschap zei mijn moeder altijd. Ik had het allemaal meteen door. Het was waar wat mijn moeder zei. Al dacht ik er toen ik net bevallen was anders over! Een krijsend kind in mijn armen deed me niks. Maar ik kan nu verlekkerd toe kijken als Bob zit te spelen. Het is waar, het is een schatje!
Ondertussen was ik bezig met een groot project. Ik maakte een schilderij van Carlos. Zo verdiende ik punten voor de legacy!
Daarna deed ik een complete make-over bij mezelf. Ik was ontzettend blij met het resultaat. Ik leek meer op een moeder, en dat was zeker mijn doel! Ik werd op straat soms aangesproken alsof ik een tiener was!
Het moederschap beviel me goed. Vooral als de kleine Bob naar bed ging! Dan had ik het even lekker rustig.
Carlos en ik hadden dan even de tijd voor ons zelf. Heerlijk. We maakten er gebruik van ook!
De tijd dat Bob peuter was ging snel voorbij. Hij werd alweer bijna kind!
Het eten lukte alleen nog niet zo goed. Als hij at, gooide hij meestal zijn bordje van de kinderstoel. Wat een ontdeugent jongetje!
Als ik niet voor Bob aan het zorgen was, of aan het schilderen, leerde ik recepten. Ik wilde ze allemaal leren! Voor mijn werk natuurlijk! Als ik dan niet meer met zwangerschapsverlof ben, heb ik dat zeker weer nodig!
Ik had net mijn boekje uit, toen ik voelde dat ik over moest geven. "Ik ben zwanger!" Dat was wel duidelijk voor mij! Ik had overal pijn, in mn rug, mn buik was gezwollen en mn voeten voelden zwaar. En dan nog dat overgeven! Ik trok snel een ander setje aan, ik had er per ongeluk over overgegeven.
Toen ik van de WC kwam zag ik dat Carlos met een ratel in de lucht stond te zwaaien. Oja, het was zijn verjaardag. Ik liep naar het toe; "Gefeliciteerd schatje!" ik zoende hem vol op zijn mond. "Nu ben je echt volwassen!"
Voor zijn verjaardag had ik een auto voor ons gezin gekocht. Nu konden we met zijn allen eens weg!
Die nacht lag ik weer heerlijk te slapen. Ik moest hem natuurlijk nog vertellen dat er een nieuwe baby in mij groeide!
Die morgen maakte ik lekkere koekjes om het gezin in de stemming te brengen. Bob kwam uit de woonkamer lopen. "Koekieessjj!" Ach, wat een schatje!
Toen we aan het eten waren, begon ik voorzichtig;
"Carlos liefje, wat zou jij van nog een kindje vinden?"
"Is het daar niet te vroeg voor om daar nu al aan te denken? Bob is er nog maar net!"
"Ik ben zwanger Carlos!" Het was eruit voor ik er erg in had.
"Echt waar Sanne? Maar, hoe?!"
"Die ene nacht. Je weet het wel. Wat vind je ervan??"
"Ehm, ik weet het niet Sanne! Bobbie is nog maar zo jong! Maarja, het is er eigenlijk al hé? Het kan niet meer weg! Laat me je buik eens voelen."
"Carlos liefje, wat zou jij van nog een kindje vinden?"
"Is het daar niet te vroeg voor om daar nu al aan te denken? Bob is er nog maar net!"
"Ik ben zwanger Carlos!" Het was eruit voor ik er erg in had.
"Echt waar Sanne? Maar, hoe?!"
"Die ene nacht. Je weet het wel. Wat vind je ervan??"
"Ehm, ik weet het niet Sanne! Bobbie is nog maar zo jong! Maarja, het is er eigenlijk al hé? Het kan niet meer weg! Laat me je buik eens voelen."
Mijn buik was al erg dik, dus veel langer had ik het niet kunnen verbergen! Maar dat wilde ik natuurlijk ook niet.. Ik hoopte echt op een meisje nu. Ik wilde maar 2 kinderen, dus dan moest deze zeker een lief blond meisje zijn!
Het ging al erg goed met mijn schilderij van Carlos. Het was al bijna af! Dan kon ik daarna aan een schilderij van Bob werken.
's Avonds ging ik lekker in mijn warme bedje liggen. Morgen was ik uitgerekend! Wat ging de tijd snel!
Ik moest echt even de deur uit, ik zou het niet langer volhouden daar binnen! Iedereen die contstant om me heen liep, om over me te moederen. Ik liep dus de tuin uit, en ging op het strand liggen. Zwemmen leek me niet zo handig... Ik moest wel snel weer binnen zijn want vandaag vierden we de verjaardag van Bob!
Ik was nog maar net omgekleed, en had nog maar net mijn kleine jongen opgetild toen ik de weeën voelde opkomen. Pffff. Wat een pijn! Ik stond voor Bob, en hij zat me met grote ogen aan te kijken. "Mama au?"
"Ja je broertje of zusje komt eraan.. AU, pff. Carlos, help me!"
"Ja je broertje of zusje komt eraan.. AU, pff. Carlos, help me!"
Na een 6 uur lange thuisbevalling, was eindelijk ons kleine meisje er. We noemden haar; Yasmijn.
