Hoofdstuk 6
Toen mijn moeder bij ons introk gaven we haar een make-over cadeau. Ze kon wel een oppepper gebruiken na al dit vreselijke nieuws. Yasmijn koos de kleding uit, ze wilde persé een hippe oma waar ze over kon opscheppen... Dus oma trok een jurkje, legging en uggs aan. Zo hoorde ze er helemaal bij....
Yasmijn is een echte beauty geworden. De ogen van haar moeder, de haren, neus en mond van haar vader. Ze weet nog niet wat ze met haar leven wilt. Maar die beslissing hoeft ze nog lang niet te nemen!
Meteen nadat mijn moeder was ingetrokken hielp ze ons enorm. Ze ruimde de boel op, ookal hadden we nu een schoonmaker. De bedden waren altijd keurig opgemaakt. De ramen stonden netjes op een kier, de WC's blonken...
Ze hielp me ook geweldig met de drieling. Ik hield ontzettend veel van ze, maar af en toe was het om gek van de worden. Ze moesten alle drie tegelijk aandacht. Wat ook wel te bergrijpen was... Ik hoopte dat het 1 kindje was geweest. Maar ik zou nooit zonder ze kunnen.
Ondertussen was Yasmijn aan het uitvinden wat ze wilde met haar leven. Maar ze was vooral bezig met haar passie; dansen. Ze danste prachtig. De hele familie vond het leuk als ze een showtje gaf. Maar het liefst danste ze in haar eentje in de dansstudio.
Maar na een paar dagen kreeg ik een telefoontje van mijn werk. Het ging heel slecht met de zaak en ik moest weer gaan werken om de zaak te redden. Ik zei ze dat ik terug zou komen als de drieling kind was. Maar ze hadden me NU nodig.
"Sanne,, kom asjeblieft terug. We hebben je nu meer dan ooit nodig. We begrijpen dat je net een drieling hebt gehad, maar de zaak moet anders sluiten."
De laatste zin van het gesprek haalde me over. Als de zaak moest sluiten was het wel heel erg. Ik moest terug.
"Sanne,, kom asjeblieft terug. We hebben je nu meer dan ooit nodig. We begrijpen dat je net een drieling hebt gehad, maar de zaak moet anders sluiten."
De laatste zin van het gesprek haalde me over. Als de zaak moest sluiten was het wel heel erg. Ik moest terug.
Door dit nieuws kon ik onmogelijk nog genieten van dit nieuwe huis. Ik besloot om mijn schilderwerk weer op te pakken, en een schilderij te maken van Carlos.
Om mijn werk weer een beetje op te pakken las ik alle recepten die ik kon vinden. Ookal spookte het idee van werken de hele tijd door mijn hoofd, ik kon in ieder geval weer rustig op de bank een boekje lezen. Opzich keek ik er weer naar uit om te werken. We hadden een deal gesloten. Als de kinderen groot waren ging ik weer aan het werk.
Mijn maaltijden waren het allerlekkerste van de hele stad. Veel mensen bestelden eten bij mij. En ik deed vaak mee aan wedstrijden... maar het liefst...
...kookte en bakte ik voor het gezin. Ze vonden het elke keer zo lekker. Ik werd blij van de genietende gezichten. Maar mijn moeder sloeg sommige maaltijden over. Op dit moment ging het nog goed met haar, maar ze zou aanzienlijk snel verslechteren.
Ze zorgde goed voor iedereen. Het is en blijft een familie mens. De tijd was voorbij gevlogen, en het was alweer de verjaardag van de drieling! Oma tilde Lianne op. Ze mocht als eerste haar kaarsjes uitblazen.
Lianne was totaal geen beauty geworden. Ze leek nogal depressief. Maar uiterlijk bepaalt niet alles. Lianne was nog steeds een genie, en een vrolijk meisje.
Milou zag er beter uit dan ooit te voren. En ze was nog steeds haar moeders oogappeltje.
Maar Sophie was toch wel de ideale dochter. Ze had de bruine haren van haar oma. En een prachtige kleding stijl. Ze straalde zowel van binnen als van buiten.
